Πρώτη φορά στην Ελλάδα...

Σ’ ένα ιστορικό καφέ της Αθήνας, μια ομάδα νέων συγγραφέων παρουσιάζουν μια συλλογή διηγημάτων τους. Οι γύρω δρόμοι κλείνουν εν όψει διαδηλώσεων.

Μια μέρα συγκεντρώθηκαν σε κάποιο μέρος της γης όλα τα συναισθήματα και όλες οι αξίες του ανθρώπου...

Μια ζεστή καλοκαιρινή μέρα, βγήκε ένα μικρό σύννεφο από τη θάλασσα κι άρχισε ν’ ανεβαίνει ελαφρύ κι ευτυχισμένο προς τον γαλάζιο ουρανό. Μακριά, μακριά, πολύ μακριά, από κάτω του, ήταν η γη ξερή από την αναβροχιά. Το συννεφάκι έβλεπε τους καημένους τους χωρικούς που δουλεύανε και σκοτώνονταν στα χωράφια τους, ...

Ανοιξιάτικες πινελιές...

Ο Δημιουργός άρχισε να μαζεύει χρώματα: μια ηλιαχτίδα, μια χούφτα μπλε του ουρανού, λευκό από το καλαμποκάλευρο, λίγη σκιά από τα παιδιά που έπαιζαν..

Σαν λουλούδι...

Ακούστε μας...

Λαθεμένο μου φαινόταν πάντα τ’ όνομα που μας δίναν: "Μετανάστες"...

Από το άλμπουμ "Some Heavy Ocean"

Θα ήθελες, Ουρασίμα, να ζήσεις εδώ για πάντα, για πάντα νέος;

Τι κρύβεται σ΄ ένα κουτί;

Βολεμένος στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, χάζευε έξω μ’ ένα αδιόρατο χαμόγελο στα χείλη...

Από το άλμπουμ "Ok Computer"

Eίναι κάπου ένας τόπος που μέσα μας είμαστε πάντα μαζί

Χαρούμενο Πάσχα

Σε κάποιο δρόμο χαμένος μέσα στο πλήθος σε μια πόλη που δεν τη θυμάσαι πια δυο μάτια σε κοίταξαν με βλέμμα φοβερό για μια στιγμή και χάθηκαν.

Περιορίζει το κάπνισμα...

...ποιος σ΄ αγαπούσε και ποιος μπορούσε και τις ρυτίδες σου ακόμα ν΄ αγαπά!

Τόσο βίαιος, τόσο εύθραυστος, τόσο τρυφερός, τόσο απελπισμένος...